Wie van de gemeente was op de Krimptop in Rotterdam? Niemand?

Waarom emigreren de Limburgers niet?” kopte het groengele kwartaalblaadje Tal en Last in december 1973. Limburg moest leeglopen, zeker „het stampvolle Zuid-Limburg”, zo schreef R. van Hasselt, de gedreven secretaris van de stichting Welzijn en Bevolkingsgroei in Zeist. De provincie telde dat jaar ruim een miljoen inwoners, grotendeels „geconcentreerd in het kleine deel ten zuiden van de flessenhals bij Sittard”.
„Het is toch op zijn minst vreemd te noemen dat in een overbevolkte streek die met werkloosheid te kampen heeft, het vuile werk aan buitenstaanders wordt overgelaten”, zo verwijst Van Hasselt naar de ‘gastarbeiders’. (…) „Krijgen wij ‘Herrenvolk’-allures?” Waarom stimuleert de overheid niet de emigratie naar België of Duitsland van „duizenden pendelaars” met hun „hinderlijk lange” woon-werkverkeer?
De Tal en Last-schrijvers, die jarenlang ijverden voor ‘meer Nederland met minder mensen’, zouden vandaag de dag opgetogen zijn. Limburg lóópt langzaam leeg. Net als Zeeuws-Vlaanderen en Oost-Groningen, en in het jaar 2025 circa 60 procent van de Nederlandse gemeenten – zo is de verwachting. Vrouwen krijgen minder kinderen, jongeren trekken weg uit de regio’s en ouderen blijven achter. Daling van de gemeentelijke inkomsten, leegstand en verpaupering van huizen zijn het gevolg. Om oplossingen te vinden, vond gisteren in Rotterdam voor bestuurders een heuse ‘krimptop’ plaats.